O. Karol Meissner OSB, właściwie Wojciech Meissner, urodził się 17.05.1927 r. w Poznaniu. Jego rodzicami byli Czesław Meissner, lekarz i polityk II RP, oraz Halina z domu Lutosławska, córka filozofa Wincentego Lutosławskiego oraz Sofii Casanova, poetki i dziennikarki pochodzenia hiszpańskiego. Liczni członkowie rodziny byli lekarzami, duchownymi, a zwłaszcza działaczami społeczno-politycznymi. Związani z obozem narodowej demokracji odegrali znaczną rolę w przedwojennej Polsce.

Wychowywał się w Poznaniu, tam ukończył szkołę podstawową. Dzień przed wybuchem II Wojny Światowej opuścił Poznań i udał się do rodziny w Warszawie. Mimo okupacji kontynuował naukę najpierw oficjalnie, następnie na tajnych kompletach oraz w szkole handlowej. Pracował także jako goniec w polskim Czerwonym Krzyżu. Będąc młodzieńcem w czasie powstania warszawskiego służył jako sanitariusz w powstańczym szpitalu przy ulicy Hożej 13, którego komendantem był jego stryj major prof. Alfred Meissner. Po kapitulacji wywieziony został 4.10.1944 r. do obozu jeńców wojennych w Altengrabow pod Magdeburgiem (Stalag XI-A), do podobozu w Gross-Lübars.

Po wyzwoleniu z obozu powrócił do Poznania, gdzie w sierpniu 1945 r. zdał maturę w Liceum im. św. Jana Kantego. Następnie rozpoczął studia medyczne na wydziale medycznym Uniwersytetu Poznańskiego. W trakcie studiów pracował w laboratorium lekarskim w szpitalu Przemieniania Pańskiego w Poznaniu oraz angażował się społecznie. Był także harcerzem i drużynowym drużyny 63, następnie 21, z której został usunięty za „obcość ideologiczną”. Pełnił też funkcję prezesa Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej okręgu poznańskiego. Śpiewał w chórze „Poznańskie Słowiki” prowadzonym przez Stefana Stuligrosza, któremu wiele zawdzięczał w dziedzinie formacji muzycznej. Po ukończeniu studiów pracował w szpitalu w Szczecinku, Instytucie Medycyny Sportowej oraz I Klinice Chorób Wewnętrznych w Poznaniu.

W 1951 r. wstąpił do klasztoru benedyktynów w Tyńcu. Został przyjęty do nowicjatu 05.01.1952 r. otrzymując imię Karol po swoim pierwszym magistrze o. Karolowi van Oost OSB, przewodzącemu odnowie opactwa tynieckiego. Kolejnym magistrem nowicjatu był o. Piotr Rostworowski OSB/EC, który wywarł wielki wypływ na o. Karola. Nowicjat ukończył 01.05.1953 r., a śluby wieczyste złożył 01.01.1957 r. Będąc lekarzem służył także okolicznym mieszkańcom pomocą medyczną. Początkowo pragnął zostać mnichem bez święceń kapłańskich, lecz po odbyciu studiów w latach 1958-1963 w Seminarium Duchowym w Kielcach nie bez wahań przyjął święcenia 21.12.1965 r.

O. Karol był jednym z inicjatorów dokonania nowego przekładu Pisma Świętego zwanego „Biblią Tysiąclecia” oraz członkiem kolegium redakcyjnego przy jej powstawaniu. Zaadaptował melodie gregoriańskie do polskich tekstów liturgicznych oraz ułożył nowe melodie w szczególności hymnów w metryce gregoriańskiej do Antyfonarza Monastycznego. Był także kompozytorem innych utworów muzycznym między innymi do wierszy Kazimiery Iłłakowiczównej.

W następnych latach na prośbę ówczesnego ks. kard. Karola Wojtyły rozwijał duszpasterstwo rodzin i poradnictwa rodzinnego. W latach 1966-68 pracował w zespole kierowanym przez ks. kard. Karola Wojtyłę nad uzasadnieniem katolickiej nauki dotyczącej podstaw moralnych życia małżeńskiego, czego owocem był „Memoriał krakowski.” W 1968 r. współtworzył Instytut Teologii Rodziny w Krakowie pod kierownictwem dr Wandy Półtawskiej. Prowadził liczne rekolekcje w kilkudziesięciu seminariach oraz regularne wykłady z medycyny pastoralnej oraz teologii moralnej. Od 1966 r. do 2005 r. był wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim z dziedziny psychologii i psychiatrii.

W 1972 r. opuścił Tyniec i przeniósł się do zagrożonego likwidacją klasztoru w Lubiniu. W wyniku jego poświecenia, energicznych zabiegów oraz nawiązaniu współpracy z ks. Prymasem Stefanem Wyszyńskim, wspólnota lubińska odrodziła się. W 1978r. dzięki jego zabiegom benedyktynom zwrócona została parafia w Lubiniu, której był tymczasowym administratorem w latach 1982-1988, zaś proboszczem w latach 1993-1999. Od 1980 do 1983 r. pełnił funkcję przeora, kilkakrotnie magistra nowicjatu i podprzeora.

Podczas Synodu Biskupów w 1980 r. w Rzymie poświęconego sprawom rodziny, był jednym z sekretarzy przy głównej radzie Synodu. Po wyborze Karola Wojtyły na papieża kontynuował z nim współpracę i służył radą w kwestiach dotyczących rodziny. Był autorem wielu publikacji dotyczących małżeństwa, rodziny, seksualności oraz życia chrześcijańskiego. Dzielił się poprzez liczne rekolekcje, wykłady, konferencje oraz rozmowy, których nikomu nie odmawiał.

 

Biogram pochodzi ze strony Opactwa Benedyktynów w Lubiniu i jest dostępny pod linkiem:

http://www.benedyktyni.net/opactwo-15021/historia-24403/o-karol-meissner-24425

WAŻNE POSTACIE

O. MICHAŁ CZARTORYSKI OP (1897 - 1944)

Źródło: Dominikanie - Warszawa

KS. JAN KANTY PYTEL (1928-2019)

Źródło: Super User

JACEK ŁUCZAK (1934-2019)

Źródło: Super User

STEFAN DĄBROWSKI (1877 - 1947)

Źródło: Wirtualne Muzeum Historii Poznania

O. JAN GÓRA OP (1948 - 2015)

Źródło: Wikipedia

KARD. AUGUST HLOND (1881 - 1949)

Źródło: historia.org.pl

ANTONI TOMASZ JURASZ (1882 - 1961)

Źródło: Maria Prądzyńska-Maślaczyńska

MAKSYMILIAN JACKOWSKI (1815-1905)

Źródło: Wikipedia

ELEONORA KASZNICA (1928 - 2016)

Źródło: Archiwum rodzinne Eleonory Kasznicy

STANISŁAW JÓZEF KASZNICA (1908 - 1948)

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej

ZDZISŁAW KRYGOWSKI (1872 - 1955)

Źródło: Stowarzyszenie Rodu Krygowskich

KAROL LIBELT (1807 - 1875)

Źródło: Internetowy Polski Słownik Biograficzny

STANISŁAW W. KASZNICA (1874 - 1958)

Źródło: Archiwum rodzinne

KAROL MARCINKOWSKI (1800 - 1846)

Źródło: Wikipedia

LEOPOLD RUTKOWSKI (1887 - 1949)

Źródło: Wikipedia

ZYGMUNT SZYMAŃSKI (1871 - 1953)

Źródło: Archiwum rodzinne

KAZIMIERZ SZYMAŃSKI (1909 - 1975)

Źródło: Archiwum rodzinne

HELIODOR ŚWIĘCICKI (1854 - 1923)

Źródło: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk

JÓZEF TELIGA (1914 - 2007)

Źródło: Antonina Komorowska

LECH TRZECIAKOWSKI (1931 - 2017)

Źródło: epoznan.pl

JACEK WIESIOŁOWSKI (1940 - 2016)

Źródło: Jacek Skibniewski

ZBIGNIEW ZIELIŃSKI (1907 - 1968)

Źródło: Wikipedia